Έρευνες δείχνουν ότι έως το 2030, το κόστος παραγωγής πράσινου υδρογόνου στη Γερμανία θα είναι χαμηλότερο από αυτό της εισαγωγής πράσινου υδρογόνου

Μια ολοκληρωμένη ανάλυση από το Ινστιτούτο Βούπερταλ για το Κλίμα, το Περιβάλλον και την Ενέργεια στη γερμανική πόλη Βούπερταλ προτείνει ότι η Γερμανία πρέπει να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στην επέκταση της εγχώριας παραγωγής πράσινου υδρογόνου.

Η Γερμανία μπορεί να έκανε την εισαγωγή πράσινου υδρογόνου στο επίκεντρο της στρατηγικής της για το υδρογόνο, αλλά μια νέα ανάλυση από το Ινστιτούτο Wuppertal δείχνει ότι η Γερμανία θα μπορούσε να χτυπήσει τα πόδια της αν δεν επικεντρωθεί περισσότερο στην εγχώρια παραγωγή πράσινου υδρογόνου.

Μέχρι το 2030, το κόστος παραγωγής πράσινου υδρογόνου στη Γερμανία θα είναι χαμηλότερο από αυτό του ανανεώσιμου υδρογόνου που εισάγεται από το εξωτερικό και είναι πιθανό να είναι εξίσου ανταγωνιστικό με το υδρογόνο που εισάγεται μέσω αγωγών από τη Βόρεια Αφρική και τους ευρωπαίους γείτονες.

Με ανάθεση της Ένωσης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας NRW, το Ινστιτούτο Βούπερταλ για το Κλίμα, το Περιβάλλον και την Ενέργεια πραγματοποίησε πρόσφατα μια ολοκληρωμένη ανάλυση 12 μελετών από το 2021.

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Wuppertal, το κόστος της τοπικής παραγωγής υδρογόνου στη Γερμανία αναμένεται να είναι 0,07-0,13 ευρώ/KWH έως το 2030. Δεδομένου ότι 1 kg υδρογόνου ισοδυναμεί με περίπου 33,3 KWH σε συνθήκες χαμηλότερης θερμιδικής αξίας, το κόστος της τοπικής παραγωγής υδρογόνου στη Γερμανία είναι περίπου 2,33-4,33 ευρώ/κιλό ή 2,53-4,71 δολάρια ΗΠΑ/κιλό.

Αντίθετα, η μελέτη προτείνει ότι το κόστος του εισαγόμενου υδρογόνου από μεταφορές μεγάλων αποστάσεων, όπως η Αμερική, θα είναι 0,09-0,21 ευρώ/KWH (2,99-6,99 ευρώ/κιλό) έως το 2030, ενώ το κόστος του εισαγόμενου υδρογόνου με αγωγούς υπολογίζεται στα 0,05-0,15 ευρώ/KWH (1,67-5,00 ευρώ/κιλό).

Η ανάλυση έδειξε ότι και στις 12 μελέτες, η χαμηλότερη πρόβλεψη κόστους υδρογόνου αφορούσε την παράδοση υδρογόνου στη Γερμανία μέσω αγωγού από την Ισπανία, την Ανατολική και Βόρεια Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική. Παράλληλα, η τελευταία έρευνα είναι πιο αισιόδοξη ότι το κόστος των εισαγωγών υδρογόνου αναμένεται να μειωθεί περαιτέρω.

Η Γερμανία βρίσκεται επί του παρόντος στη διαδικασία ενημέρωσης της εθνικής της στρατηγικής για το υδρογόνο και τα προσχέδια που διέρρευσαν δείχνουν ότι, ενώ η χώρα αναμένεται να διπλασιάσει τον στόχο εγκατάστασης ηλεκτρολύτη στα 10 GW έως το 2030, η Γερμανία θα συνεχίσει να σχεδιάζει να καλύψει το 50-70% της ζήτησης ανανεώσιμων πηγών υδρογόνου μέσω εισαγωγές έως το 2030.

Εν τω μεταξύ, ο Robert Habeck, αντικαγκελάριος της Γερμανίας και ομοσπονδιακός υπουργός Οικονομικών Υποθέσεων και Δράσης για το Κλίμα, βρίσκεται σε μια επίθεση γοητείας τα τελευταία χρόνια, καταλήγοντας και υπογράφοντας μνημόνια κατανόησης με πιθανούς εξαγωγείς υδρογόνου όπως η Αυστραλία, η Βραζιλία, η Αίγυπτος, η Ναμίμπια και Νότια Αφρική.

Στο πλαίσιο του προγράμματός της H2Global, η Γερμανία είναι επίσης η πρώτη χώρα που ξεκίνησε μια ειδική δημοπρασία για την εισαγωγή πράσινης αμμωνίας, μεθανόλης και συνθετικών καυσίμων αεροσκαφών, η οποία τώρα σχεδιάζεται να κυκλοφορήσει σε ολόκληρη την ΕΕ.

Ωστόσο, η έκθεση υποστηρίζει ότι η γερμανική κυβέρνηση θα πρέπει να εντείνει τις προσπάθειες στο εγγύς μέλλον για την οικοδόμηση χωρητικότητας υδρογόνου πιο κοντά στο σπίτι.

Ο Δρ. Manfred Fischedick, Πρόεδρος και επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Wuptal, πιστεύει ότι η ενίσχυση της εγχώριας οικονομίας πράσινης υδρογόνου έχει νόημα, ειδικά λόγω της σχετικής προστιθέμενης αξίας στη χώρα, και τα πλεονεκτήματα κόστους της εισαγωγής υδρογόνου δεν αντισταθμίζουν άλλα πλεονεκτήματα της παραγωγής υδρογόνο στο εσωτερικό.

Ωστόσο, η μελέτη συνοδεύεται από μια προειδοποίηση ότι το σενάριο στο οποίο η συνολική ζήτηση για υδρογόνο προβλέπεται να αυξηθεί συνεπάγεται επίσης μεγαλύτερη εξάρτηση από το εισαγόμενο υδρογόνο.

Ενώ η ζήτηση για υδρογόνο σε όλους τους τομείς στη Γερμανία, συμπεριλαμβανομένης της βιομηχανίας και της ενέργειας, αναμένεται να είναι μεταξύ 29-101 TWH έως το 2030, οι εκτιμήσεις για το 2045 ή το 2050 δείχνουν ότι η ζήτηση θα μπορούσε να είναι μεταξύ 200-700 TWH.

Μέχρι το 2050, το χάσμα κόστους μεταξύ της εγχώριας παραγωγής υδρογόνου και της εισαγωγής του στο εξωτερικό θα αρχίσει να μειώνεται, ενώ η εισαγωγή υδρογόνου μέσω αγωγού θα γίνει φθηνότερη.

Μέχρι τα μέσα του αιώνα, το κόστος του τοπικού παραγόμενου υδρογόνου στη Γερμανία θα είναι 0,07-0,09 ευρώ/KWH (2,33-2,99 ευρώ/κιλό), παρόμοιο με το κόστος εισαγωγής υδρογόνου δια θαλάσσης στα 0,07-0,11 ευρώ/KWH (2,33-3,66). ευρώ/κιλό). Μέχρι το 2050, το κόστος του εισαγόμενου υδρογόνου από αγωγούς θα μειωθεί επίσης στα 0,04-0,12 ευρώ/KWH (1,33-3,99 ευρώ/κιλό).

Πράσινο υδρογόνο αντί για μπλε υδρογόνο

Η ανάλυση της έκθεσης απέρριψε επίσης την εισαγωγή μπλε υδρογόνου από τη Νορβηγία με βάση τις εκπομπές, σημειώνοντας ότι ακόμη και κάτω από τις πιο ευνοϊκές παραδοχές για εκπομπές ανάντη και ποσοστά δέσμευσης άνθρακα, το μπλε υδρογόνο θα εξακολουθούσε να παράγει "σημαντικά υψηλότερες εκπομπές αερίων θερμοκηπίου" από το ανανεώσιμο υδρογόνο. Οι υπάρχουσες μονάδες παραγωγής μπλε υδρογόνου επιτυγχάνουν μέσο ποσοστό διαχωρισμού μόνο περίπου 56 τοις εκατό, μειώνοντας έτσι τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου μόνο κατά το ήμισυ περίπου σε σύγκριση με το γκρίζο υδρογόνο.

Η έκθεση δείχνει επίσης ότι το μπλε υδρογόνο που παράγεται σε άλλες χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, χρησιμοποιεί ως επί το πλείστον ορυκτά αέρια και οι ανάντη εκπομπές του είναι ακόμη υψηλότερες.

Λόγω της αποτυχίας προηγούμενων προσπαθειών να συμπεριληφθεί το μπλε υδρογόνο στον ορισμό της νέας οδηγίας για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η ΕΕ εστιάζει επί του παρόντος την ανάπτυξη αποκλειστικά στο ανανεώσιμο πράσινο υδρογόνο, αλλά είναι επίσης πιθανό να υπάρξει αυξανόμενη πίεση για επανεκτίμηση της υποστήριξης για το μπλε υδρογόνο ως μέρος του επερχόμενου πακέτου αγοράς υδρογόνου και απανθρακωμένου αερίου.